غمباد

به اعتبار عشق تو همیشه سبز مانده ام                                              شبیه کاج و سروها که فصلشان بهار بود

سوال میشوم اگر برای آشنا و غیر                                                          بگو نگاه دوخته به چشم در فرار بود

منی که پیر شد قلم به دستهای عاشقم                                                برای تو روایتم حکایت “نزار” بود